Sa t’sé mia cà, l’è 'me s’agh füssa 'n mür
ch’am ciava sü dent a-sti do stansèti;
sül ciar dal dì l’è 'me s’l’è gnǜ giò 'l sul,
e 'l viv l’è inǜtil, che gnanca pü 'm l’aspèti.
Al vöra pü svuiass l’urlogg ad sabia,
ch’a smeja che 'nca lü 'l gh’ha 'n grup in gula;
l’è 'me se 'l supraviv l’è mia ch’al gabia
pü gnanca na parola o na cüntula.
Tüt l’è strüsà, tüt mort, giamò passì.
Tüt sarà sü 'nt i nuvli ad l’incertèssa;
tüt lassà 'ndà, l’è tüt giamò finì.
Gh’è 'mà picundria, cunt la so mulèssa,
che 'me n’ingan al viv da tüti i dì,
la cura svèlta , sensa timidèssa.
