Senti la poesia detta dall'Autore 

 

N'està da smantigass    

( Premio Speciale Giuria: Concorso Nazionale Castigliole d'Asti)

Int l’aria mota d’un’està fughenta,
al gh’eva déntar tüti i mè usessión:
gh’eva i tremur, al sens d’na vita lenta,
pö ’l gh’eva a’ scür e tüti i delüsión.


Gh’eva i turment, a’ gh’eva dent i sfrangi
par tüti quanti culi ch’hevi vǜ.
Gh’eva i picundrii, che ’nca ’dèss rimpiangi,
par culi che, d’alura,’l gh’hevi pü.


Brümada scüra: ’d giuventǜ murenta
ch’la ranca fina ’n fund par la so stra;
magon: ch’l’eva ’me s’im disìssan gnenta,
ch’im disévan ’dumà da lassà sta.


Fusch, l’eva ’l cel, e sensa sfümadüri,
i emussion piati, d’ad là d’ogni piasé,
pö i nüvli neri, al vent, i mè pagüri,
e na ramajà ’d piova sül sinté.


Custa l’è l’està, cula ch’im ricordi,
’nfrugnà a la rinfüsa ’nt la mè ment.
Custa l’è l’està, cula da ’gnì smorbi,
cula ch’a mà smejàva gnǜ par gnent.